Music: Edvard Grieg, een deel van Arietta uit Lyric Piano Pieces, Op. 12.

Roos-Hart: Het laat zich voelen als een stralend geheel, wat het lichaam vult, en doorstraalt, in het gevoel ontroert en kracht geeft.

Ik besefte toen ik het voor de eerste keer voelde, dat het in mezelf was gaan ontstaan door alle ervaringen van hiervoor, door nu heel bewust, in een eenheid en synthese, midden in de stroom van het zuiveringsproces van mezelf te durven staan, en zo het licht van ziel en spirit te mogen ontvangen. Op een keer was het er ineens.

Ik voelde die structuur in mezelf, wat ik ‘het stralend hart van Roos’ noem, voor het eerst ontstaan in het opeens in een samenvatten, in een synthese, gaan voelen, zien, en begrijpen van mijn eigen structuur van wijsheid. In hoe het in elkaar zat en voor me werkte.

Dat stroomde opeens door me heen in een diepe ontroering van liefde en begrijpen. Alsof ik hiermee het hart en de kern van mijn ziel, en haar doel voor mijn leven had mogen ontvangen.

Eenmaal ontvangen gaat het niet meer weg, dat weet ik nu, en brengt het alles in balans en in evenwicht en bij elkaar. Het werd voor mij iets waar ik op kon rekenen, omdat het er steeds was. Maar liet mij ook zien waar het toe diende.

Het ontstond vanzelf, kennelijk toen ik er aan toe was, en kennelijk toen alle energie in mij op eenzelfde manier was afgestemd. Het was heel fysiek voelbaar in het ervaren van een zachtheid die veranderde in pijn, met daarna een genezende warmte, in een krachtige stroom.

In één van m’n meditaties voelde ik plots een zachte energie om mij heen, en daarna een scherpe pijn in het hart-gebied wat overging in een krachtige stroom. Het was een energie die in zachtheid, met liefde en troost dwars door me heen ging, wel heel sterk werd en heel voelbaar in mijn hart, wat een gevoel van uitdijen gaf, en daarna een kracht en warmte en rust in het lichaam.

Dit rustig zitten in die energie werd daarna in een dagelijkse ontmoeting met mezelf, de stroom van liefde voor mij die fysiek door me heen ging stromen. Mijn geopende hart, werd steeds meer, en groeiend, het centrum van mijn lichaam, wat die stroom ontving en door liet stromen naar de rest van mijn lichaam.

In het leren de autoriteit van deze stroom te herkennen en erkennen en deze alle tijd en ruimte te geven zodat mijn lichaam het goed kon opnemen iedere dag weer, is deze uitgegroeid tot een krachtige en wijze stroom van troost, zachtheid en compassie in mezelf, en door en voor mezelf.

In het dagelijks leven, heb ik in deze stroom geleerd hoe ik verdriet en zorgen kon ervaren en verwerken op een zodanige manier dat ze me niet echt meer uit evenwicht brachten.

Het in evenwicht kunnen blijven bracht een heel nieuwe fase in mijn leven. Ik kreeg eindelijk een vrediger, rustig, meer tevreden gevoel in mezelf, en de vreugde kwam terug in weer te kunnen leven en genieten van het mooie, in het weer kunnen lachen en blij te kunnen zijn als er weer iets goed ging, en in het besef van alles aan te durven tegelijkertijd.

Het kreeg ook een vervolg. Omdat ik fysiek steeds beter leerde hoe deze kracht te ontvangen en te dragen, en er verantwoordelijk voor te zijn voor mezelf, besefte ik dat ik wat ik met mezelf alleen in meditaties kon, ook in het samenzijn met anderen kon. Zo leerde ik in alles in de openheid te blijven in mijn hart, om zo alle kracht en liefde die door me heen kon stromen er even helemaal voor de ander te laten zijn. Juist als er slecht nieuws was of problemen, in ziekte of in situaties die moeilijk waren. Deze stroom liet me altijd zien dat ik er wat aan kon doen en ook wat ik kon bijdragen.  

De liefde van een grotere dimensie in mijzelf te kunnen voelen en leven is een prachtig iets geworden. En dat ervaar ik nu als een heel groot iets. Dat het er voor mij is en ik ermee mag leren leven ook. Beseft heb ik dat de stroom van liefde juist dat is. Het gaat niet om het ik en het zelf, maar het gaat altijd om meer en groter dan dat. Het is een stroom van goedheid, begrip, en zachtheid, een stroom die het goede wil en het goede in zich heeft. Die stroom heeft de wens in zich om te willen geven en bij te willen dragen aan verbeteren, genezen en ten goede veranderen.

Het is de innerlijke bereidheid en de persoonlijke gereedheid die op een gegeven moment deze stroom vanzelf opent. Die dan in wijsheid, liefde en kracht er zal zijn en blijven, en die bergen kan verzetten en zaken soms kan veranderen ten goede op een manier die eerder niet voor mogelijk werd gehouden.

Ik kan inmiddels op deze stroom vertrouwen. In weer nieuwe wegen en nieuwe projecten en doelen te zien ontstaan.

In het vermogen om de kracht en liefde op te kunnen nemen in mijn lichaam, en door te laten stromen naar waar het nodig is, is het een stroom geworden die nog steeds doorgaat met alles in mijn leven te hervormen en te ontwikkelen.

De symbolen: